علیرغم مطالعات نشان می دهد که ترک بی سر و صدا واکنشی به مدیریت بد است، اکنون اکثر رهبران بازاریابی آن را اینگونه می بینند.
صرف نظر از اینکه عدد واقعی کجاست، 57 درصد از رهبران بازاریابی نگران این پدیده هستند و 66 درصد به صراحت نحوه رسیدگی به آن را با تیم رهبری خود در میان گذاشته اند.
مشخص نیست که این پدیده چگونه تکامل خواهد یافت، اما یک چیز مسلم است: اگر رهبران بخواهند از این موضوعی که آنقدر غیرقابل قبول میدانند جلوگیری کنند، باید پاسخگو باشند.
اکنون که می دانیم رهبران بازاریابان هم به ترک بی سر و صدا و هم به کسانی که درگیر آن هستند چگونه می نگرند، بیایید آنچه را که قصد دارند در مورد آن انجام دهند را پوشش دهیم.
چگونه رهبران بازاریابی برای مقابله با ترک بی سر و صدا برنامه ریزی می کنند
این نشان می دهد که دو چیز ممکن است اتفاق بیفتد: کارمندان در پنهان کردن این واقعیت که آرام هستند کار را ترک می کنند یا رهبران کمی با کارمندان خود ارتباط ندارند، عالی هستند.
منصفانه است که بگوییم رهبران بازاریابان علاقه ای به ترک بی سر و صدا ندارند – 77 درصد از افراد مورد بررسی می گویند این “غیرقابل قبول” است.
این گزارش نشان داد که از 29 درصد مصرفکنندگانی که به فکر ترک شغل فعلی خود هستند، 25 درصد دلیل آن را فرسودگی شغلی میدانند و 20 درصد میگویند که از فرهنگ محل کار راضی نیستند.
اکنون، ما مستقیماً از رهبران بازاریابی می شنویم و نظرات آنها را در مورد این پدیده با حسن نیت ارائه می دهیم که توسط نظرسنجی رهبری اجرایی ما از بیش از 500 رهبر انجام شده است.
64 درصد از افراد مورد بررسی معتقدند که ترک بی سر و صدا بازتابی از اخلاق کاری ضعیف است، در حالی که یک سوم پاسخ دهندگان آن را به عنوان تعیین مرزهای سالم می دانند.
علاوه بر این، 37 درصد از رهبران شرکت بر این باورند که انگیزه دادن به کارکنان با پاداش راهی برای جلوگیری از ترک بی سر و صدا است.
با این حال، 80 درصد از رهبران مورد بررسی میگویند که میدانند اگر یکی از کارمندان تیمشان به آرامی کار را ترک کند.
رهبران بازاریابی توافق دارند که باید نقش فعالی در جلوگیری از آن داشته باشند و به نظر می رسد راه حل های آنها با آنچه کارکنان به دنبال آن هستند همسو باشد.
رهبران بازاریابی در مورد افراد بی سر و صدا چه فکر می کنند
در ماه سپتامبر، ما به ترک بی سر و صدا پرداختیم: به طور خاص، این که چیست، چگونه این اصطلاح رایج شد، و راه های پرداختن به آن.

در این مقاله، خواهید دید که آنها در مورد افرادی که بیصدا ترک میکنند چه فکر میکنند (هشدار اسپویلر: زیبا نیست)، چرا فکر میکنند این اتفاق میافتد و چگونه قصد دارند به آن رسیدگی کنند.
آنچه رهبران بازاریابی در مورد ترک بی سر و صدا می دانند
برای شروع، اکثر رهبران بازاریابی که مورد بررسی قرار گرفتیم (73%) می گویند که با اصطلاح “ترک بی سر و صدا” آشنا هستند. در واقع، 57٪ موافق هستند که ترک بی سر و صدا تا حدی در سازمان آنها اتفاق می افتد.
چقدر؟ خوب، رهبران بازاریابی فکر می کنند که تنها 17 درصد از کارمندان آنها به آرامی کار را ترک می کنند. با این حال، داده های روند مصرف کننده ما چیز دیگری را نشان می دهد.
این نظریه توسط مطالعه محل کار هاروارد بیزینس ریویو تأیید شد، که نشان داد مدیرانی که در مدیریت نیازهای کارکنان و کسب و کار موفق بودند، بالاترین درصد کارمندانی را داشتند که مایل به انجام کارهای بیشتر برای شرکت هستند.
از کجا شروع می کنی؟ خوب، 73 درصد معتقدند که عامل تعیین کننده در تمایل یک کارمند به ترک کار، رابطه آنها با سرپرست است.
در نظرسنجی ما، 33 درصد از کارمندان تمام وقت گزارش دادند که در حال ترک شغل فعلی خود بی سر و صدا هستند. از آنجایی که این داده ها توسط خود گزارش می شوند، این رقم به احتمال زیاد بالاتر است.
هنگامی که از آنها پرسیده شد که چرا معتقدند کارمندان درگیر ترک بی سر و صدا هستند، 39 درصد از پاسخ دهندگان، کارمندان را مقصر دانستند و گفتند که دلیل آن عدم پاسخگویی است.
- 38 درصد گفتند که کارمندان هیچ فایدهای در بالا رفتن و فراتر رفتن از کار نمیبینند.
- 36 درصد گفتند فرسودگی شغلی.
- 34 درصد گفتند که کارمندان از فرهنگ محیط کار ناراضی هستند.
- 32 درصد گفتند که تعادل بین کار و زندگی وجود ندارد.
بررسی روند مصرف کننده ما نشان می دهد که فرسودگی شغلی و فرهنگ محل کار نقش مهمی در رضایت شغلی دارند.
رهبران به کارکنان نگاه می کنند و بالعکس. تنها حوزه ای که برخی از همپوشانی ها وجود دارد، زمانی است که به آن پرداخته می شود.
اقدامات دیگر شامل:
- شناخت کارمند
- تعادل زندگی کاری
- حمایت از سلامت روان و تندرستی
- مسئوليت
- بهبود فرهنگ کار
- فرصت رشد شغلی
- کار از راه دور
- آموزش مدیریت
اگرچه اکثر رهبران بازاریابی بر این باورند که ترک بی سر و صدا به جای کارفرما، بازتابی از کارمند است، اما 77 درصد اذعان دارند که این مسئولیت آنهاست که از آن جلوگیری کنند.
بر اساس پاسخ های کارکنان و رهبران، واضح است که در مورد اینکه چه کسی مقصر ترک بی سر و صدا و میزان رایج بودن آن است، یک گسست وجود دارد.